‘Het was in de periode van Chinees Nieuwjaar. Ik vertelde een verhaal uit De reis van de wijze kat over een kat die de wereld wil begrijpen en een draakje dat de kat op weg helpt. Ik legde de kinderen uit dat in China de draak een teken van geluk is en vroeg ze: waar wens jij geluk voor?
Als opdracht gingen ze geluksdraakjes maken van bijenwas. Het was fantastisch om te zien hoe verschillend kinderen omgingen met dat weerbarstige materiaal. De ene leerling legde met veel geweld zijn wil op aan die bijenwas; de ander wachtte geduldig, hield de bijenwas in de hand, voelde hoe die zacht werd en kon ermee aan de slag.
Bij een dialoog denken we vaak aan een gesprek in woorden, maar een dialoog kan ook in een taal zonder woorden, zoals lichaamstaal, muzikale taal, beeldtaal – dat zijn allemaal volwaardige talen waarin je kunt spreken. Vanaf het moment dat ik de stukjes bijenwas uitdeelde in de klas, gingen de kinderen een gesprek aan met dat materiaal. Ik kijk of ze in staat zijn zich open te stellen voor het materiaal. Lukt het ze te luisteren naar het materiaal? Kunnen ze er adequaat op reageren?
Kunst is een vorm van communicatie. Tijdens de Maaktaal-dagen moedig ik de kinderen aan om op verschillende manieren in dialoog te gaan: met tijd, met ruimte, met hun lijf, met klank, met kleur, met personages of een fantasiewereld. Spreken en luisteren, vertragen en versnellen, bewegen en stilstaan, voelen en aanraken. In mijn lessen nodig ik de kinderen uit om dit soort ‘gesprekjes’ te voeren. Zo leren ze in contact te blijven met zichzelf, een ander en hun omgeving.’
Michiel Bos is kunstdocent, trainer en onderzoeker in het basisonderwijs. ‘Ik daag kinderen uit verschillende talen te spreken.’
In de rubriek ‘Het moment’ interviewt Carolien van Welij leerkrachten, kunstvakdocenten en kinderfilosofen over een bijzonder moment tijdens Maaktaal. Carolien van Welij is filosoof en neerlandicus.
